نقش رستم شیراز محوطه‌ای تاریخی در کوه‌های فارس است و کهن‌ترین بناها، آرامگاه‌ها، نقش برجسته‌ها و کتیبه‌های ایران باستان در آن قرار گرفته‌اند.
در اطراف نقش رستم، مناطق تاریخی دیگری نیز قرار دارند که منبع تاریخی مهمی برای شناختن تاریخ و تمدن ایران در دوره پیش از میلاد و اوایل سال‌های میلادی به شمار می‌روند.
تمایز نقش رستم نسبت به سایر جاذبه‌های تاریخی فارس، قرار گرفتن آثاری از سه دوره تاریخی برجسته در آن است. منطقه نقش رستم برای پادشاهان هخامنشی و ساسانیان جایگاه ویژه‌ای داشته است و به همین دلیل بسیاری از آثار به جا مانده از این دوره‌ها را در نقش رستم می‌توان یافت
به طور کلی بناها و نقش های موجود مجموعه شامل نقش دوره عیلامی که قدیمی ترین نقش موجود در نقش رستم می باشد. بناهای دوره هخامنشی شامل کعبه زرتشت، آرامگاه هخامنشی، آرامگاه داریوش بزرگ، سنگ نبشته های آرامگاه داریوش بزرگ، آرامگاه خشایار شاه (ولیعهد و جانشین داریوش بزرگ)، آرامگاه اردشیر یکم (نوه داریوش بزرگ و فرزند خشایارشاه) و آرامگاه داریوش دوم و آثار مربوط به دوره ساسانی شامل اهورامزدا و اردشیربابکان، پیروزی شاپور بر امپراطوران روم، بهرام دوم و درباریان، سنگ نگاره پیروزی بهرام دوم، آناهیتا و نرسی، نبرد هرمز دوم و نقش نیمه تمام آذرنرسه، نبرد شاپور دوم و صفحه تراشیده بی نقش هستند. و نشان از صلابت و قدمت هخامنشیان دارد.
مجموعه باستانی نقش رستم در کوه‌های حاجی آباد و نزدیک روستای زنگی آباد از توابع شهرستان مرودشت در استان فارس و نزدیک تخت جمشید است.
نقش رستم نخستین بار در سال ۱۹۲۳ و در کاوش‌های ارنست هرتسفلد کشف شد.
ابتدا فقط برج و باروهای دوران ساسانی پیدا شده بودند. بعد در کاوش‌هایی که در بین سال‌های ۱۹۳۶ تا ۱۹۳۹ صورت گرفتند آثار مثل کتیبه شاپور پیدا شدند.
دلیل نام‌گذاری نقش رستم هم احتمالا به شباهتی که بین شخصیت‌های سنگ نگاره‌ها‌ی ساسانی و رستم پهلوان شاهنامه وجود دارد مربوط می‌شود
با توجه به قرار گرفتن نقش رستم در منطقه‌ای خشک و بیابانی، بهترین زمان سفر به نقش رستم، اوایل پاییز، اواخر زمستان و اوایل بهار است. روزهای بارانی و برفی نیز برای بازدید از این منطقه مناسب نیست.
