عشق و اندوه در مجسمه های سنگی رازآلود
باغ ساکرو بوسکو (به معنی چوب مقدس) واقع در نزدیکی شهر آرام بومارزو ایتالیا، حدود ۹۲ کیلومتری شمال رم قرار دارد.
پیر فرانچسکو اورسینی (۱۵۲۳–۱۵۸۵) پس از مرگ همسرش، به دلیل غم و اندوه وصف ناپذیر خود تصمیم گرفت باغی را به عنوان یادبود برای همسرش بسازد. این باغ به این منظور ساخته می شود که این نجیب زاده غم و اندوه خود را آنجا تخلیه کند. این باغ یک پارودی و نقیضهٔ شوخ‌طبعانه بود و تمام قوانین باغ‌های رنسانس را زیر پا می‌گذاشت و هیچ تقارن، نظم و نقطه کانونی ندارد
پس از فوت دوک در سال 1584، این باغچه مقدس به فراموشی سپرده شد. داستان هایی در میان مردم منطقه در مورد وجود هیولاهایی در جنگل خالی از سکنه و پر از ارواح وجود داشت به طوری که بسیاری از روستاییان از رفتن به این منطقه خودداری می کردند.
طبیعت سورئالیستی پارک به شدت هنرمند سوررئالیست اسپانیایی، سالوادور دالی، را تحت تاثیر قرار داد و او را در کشیدن ” وسوسه سنت آنتونی” در سال 1946 الهام بخشید. آثار این هنرمند بود. پس از آن، باغ توسط جیووانی بتیینی خریداری و به یک جاذبه توریستی تبدیل شد.
بناهای ساخته شده در این باغ
یک خانه‌ی خمیده و کج که در بزرگداشت کاردینال «کریستوفورو مادروزو» (Cristiforo Madruzzo) ساخته شده که دوست آقا و خانم ارسینی بوده است،
همچنین «معبد جاویدان» که در بزرگداشت همسر آقای ارسینی ساخته شده و در قسمت فوقانی باغ واقع شده است.
در ساخت این معبد از تلفیق سبک‌های معماری دوران کلاسیک، رنسانس و اتروسکان استفاده شده است.
هم اکنون از این معبد به عنوان مقبره‌ی «جیووانی بتینی» (Giovanni Bettini) و «تینا سوروی» (Tina Severi)
نیز استفاده شده که مالکان این باغ بوده و در خلال قرن بیستم آن را از نابودی و فراموشی نجات دادند.
جایی در نزدیکی باغ اقامتگاه اعضای خانواده بتینی واقع شده است.
به هر روی این باغ چه از نظر جذابیت‌های تاریخی و فرهنگی و چه از بعد هنری ارزش یکبار بازدید شدن را دارد،
ضمن آنکه این باغ متفاوت یادآور عشقی است جاودانه که حتی با مرگ نیز از هم نگسسته است
یکی از زیباترین مجسمه هایی که در باغ بوماروز به چشم می خورد تندیس فیلی است که قلعه ای را بر دوش دارد و در خرطومش هم سرباز در حال مرگی را گرفته است. بعضی ها بر این عقیده اند که این مجسمه به خوبی نشان دهنده ی حمله ی هانیبال به ایتالیا در سال ۲۱۸ قبل از میلاد مسیح است اما بعضی دیگر بر این عقیده اند که این مجسمه در واقع نمادی از ال آزار در کتاب مکبث است، جایی که ال آزار تصمیم می گیرد تا فیل پادشاه را بکشد اما در عوض خودش به دست فیل کشته می شود.
